Zorgen over de scherp gevoerde stabilisatiediscussieConcerns about the sharply-lined stabilization discussion

Graag wil ik reageren op het sterke discussiestuk van Matty Geurink en Hans-Jaap Oppenheim over de behandeling van patiënten met Complexe PTSS in het vorige nummer van EMDR Magazine, en de bijdragen van Erica Aldenkamp en Annemarie van den Brink, Erik ten Broeke en Joany Spierings in dit nummer. Deze artikelen zijn deels ingegeven vanuit hun zorg over het feit dat er de laatste tijd een onvoldoende genuanceerde discussie wordt gevoerd over de behandeling van mensen met een achtergrond van ‘complex trauma’, die last hebben van zowel PTSS als een set aan symptomen (waaronder dissociatie, emotiedisregulatie en zelfbeeldproblematiek) ook wel ‘Complexe PTSS’ genaamd. Daarnaast willen de auteurs hun kennis en overwegingen delen over welke patiënten naar hun mening direct kunnen worden behandeld met EMDR, en welke patiënten absoluut niet, simpelweg omdat ze te zwaar beschadigd zijn, er geen gezonde identiteitsfragmenten meer over zijn en stabilisatie nog de enige resterende keuze lijkt te zijn. Ik besef me terdege dat de bijdragen van deze collega’s onder andere het gevolg zijn van het feit dat ik als EMDR- opleider de afgelopen twee jaar mijn eigen zorgen heb uitgedragen, namelijk die over het gemak waarmee soms patiënten met PTSS in behandelprogramma’s van diverse GGZ-instellingen in Nederland min of meer vanzelfsprekend gedurende een jaar of langer gestabiliseerd worden, en niet (of slechts zeer spaarzaam) mogen spreken over hun trauma’s, omdat ze ‘te complex’ of ‘te labiel’ zouden zijn.

I would like to respond to the strong discussion of Matty Gadalla and Hans-Jaap Oppenheim on the treatment of patients with complex PTSD in the previous number of EMDR Magazine, and Erica's contributions Aam and Anne Marie van den Brink, Erik ten Broekeand Joany Spierings in this song. These articles are partly motivated by their concern about the fact that the last time an insufficiently nuanced discussion is conducted on the treatment of people with a background of ' complex trauma ', which suffer of both PTSD and a set of symptoms (including dissociation, Emotiedis regulation and image problems) also called ' Complex PTSD '. also want to the authors share their knowledge and considerations on which patients can be directly treated with EMDR, and which patients are absolutely not, simply because they are too badly damaged, there no more healthy identity fragments and stabilisation still seems to be the only remaining choice.  I am well aware that the contributions of these colleagues the result of the fact that I EMDR trainer over the past two years my own concerns of the Commission, namely the ease with which the sometimes patients with PTSD in treatment programs of various mental health institutions in the Netherlands more or less naturally stabilised for a year or more and not (or only very sparingly) may talking about their traumas because they're ' too complex ' or ' too unstable '. [Excerpt]

Magazine

Dutch

Ad de Jongh

de Jongh, A. (2015). [Concerns about the sharply-lined stabilization discussion]. EMDR Magazine, 3(9), 14-15